Claire Fluegaman, leerlinge op de middelbare school waar ik les geef, is een van mijn leerlingen. Zij is 17 jaar, is ongeveer 1 meter 80 lang, en weegt ongeveer 310 pond. Zij is een enorm Duits meisje dat uit een sterk, weldoorvoed Duits immigrantengezin komt, dat geen idee heeft wat hun dochter na school of in het weekend doet. Claire heeft een heel duistere kant, die wraakzuchtig, wreed en ronduit brutaal is, ondanks het feit dat zij een deeltijdbaantje heeft in een koekjeswinkel in het winkelcentrum, waar zij heel vriendelijk is tegen de klanten.
Claire heeft de reputatie gevechten uit te lokken. En meestal wint zij – tot niemands verrassing – vrij gemakkelijk, moet ik er aan toevoegen. De meeste meisjes op school zijn doodsbang voor haar. En zij geeft meer dan een paar leraren de kriebels. Zij is nogal onstabiel, en als zij haar zin niet krijgt, maakt zij op school wel eens ruzie. Zij heeft ook een neef die hoog in het schoolsysteem zit, zoals in een vorig gevecht is aangegeven, dus zij komt met veel meer weg dan de doorsnee leerling.
Claire en haar bende onverlaten roken graag wiet, drinken graag, en stelen in het weekend goederen uit winkels om te zien of ze ermee weg kunnen komen. Zij houden er ook van gevechten uit te lokken met andere meisjes of ongelukkige vrouwen die toevallig haar weg kruisen.
Op een vrijdagavond deed zich dit ene voorval voor. Claire en een paar makkers liepen ’s avonds laat over een stoep in de stad, toen zij een paar lesbiennes van midden twintig opmerkten, die hand in hand liepen. De twee vrouwen waren mager en droegen skinny broeken. Zij staken snel de straat over en sloegen rechtsaf een donker steegje in, zich totaal niet bewust van het feit dat zij achtervolgd werden door een stel middelbare schoolmeisjes.
“Laten we wat plezier maken,” mompelde Claire, met een enorme grijns op haar gezicht en een boosaardige glinstering in haar ogen. “Ik veracht lesbische sletten, dus dit moet vermakelijk zijn.”
Claire en haar metgezellen observeerden lesbiennes die elkaar bij een prullenbak aan het strelen waren, toen zij rechtsaf de steeg in sloegen. De een was bezig het blauwe hemd van de ander uit te trekken. Claire naderde de twee tengere brunettes en richtte zich tot hen.
“Hé, stelletje kutwijven,” zegt de verteller. Ik wil niet dat een zwerm tapijtsnuivers mijn stad overspoelt. Ik raad jullie aan om met jullie kleine kontjes weg te gaan nu ze nog heel zijn.”
Degene met het zwarte shirt zei: “Krijg de klere, dikzak.” Zij begon naar Claire toe te lopen, maar kwam op een meter of twee afstand tot stilstand. Zij had duidelijk Claire’s gewicht opgemerkt, maar zij had er geen idee van hoe enorm groot en lang zij was. De vrouw was, net als de andere, ongeveer 5’5′′ en 115 pond.
“Je hebt me toch niet echt dikzak genoemd, hè?” De keel van de vrouw in het zwarte hemd schraapte.
“We willen geen moeilijkheden krijgen.” “Wij gaan vertrekken.”
De twee vrouwen begonnen naar de groep jonge vrouwen toe te lopen. De overkant van het steegje werd beschermd door een dik hek. Het grote meisje stak haar hand uit, greep Claire’s arm, rukte haar rond en smeet haar tegen de zijkant van het verste gebouw, juist toen degene in het zwarte hemd haar begon te passeren. De vrouw vloog de lucht in, botste tegen de muur en landde op haar achterwerk. Claire liet er geen gras over groeien en greep de vrouw met één hand bij de haren. De vrouw liet een gil horen.
Een van de andere vrouwen sloeg haar metgezel toen die probeerde tussenbeide te komen. Zij lag plat op haar rug en was er in een paar seconden vanaf.
Cussshhhhhhhh! Terwijl de hooimaker de andere vrouw tegen de muur sloeg, botste Claire’s vuist tegen haar wang. Zij sloeg met haar rug tegen de muur en stuiterde weg. De vrouw wankelde naar voren, met glazige ogen en rubberachtige benen, in een poging Claire te slaan. Claire, aan de andere kant, schermde haar slanke arm af met haar bloes en sloeg haar grote vuist in de neus van de brunette.
Terwijl zij op haar knieën zakte, spoot er b***d uit de neus van de vrouw. Claire hief toen haar zware been op en kneep de vrouw in haar kin, waardoor zij achterover op het harde plaveisel viel.
“Ik ben geen fan van lesbiennes, dus kut, je krijgt wat je verdient!”
Claire kwam op de vrouw af en schopte haar in de zijkant van de maag. De vrouw plofte op haar buik, toen haar lichaam van de macadam afsprong. Claire trok het slanke kuiken toen overeind door haar grote lichaam naar beneden te buigen en haar om de voorkant van haar middel op te slokken. Daarna draaide zij de vrouw rond, sloeg haar grote armen om haar heen, en gaf haar een bearhug, waardoor zij haar van haar laarzen tilde. De vrouw hijgde, haar haar vloeide naar beneden en haar rug boog zich als een contortionist, terwijl zij achterover viel in de sterke greep van het meisje.
“Het doet een beetje pijn, nietwaar, teef?” De vrouw bleef kreunen.
Claire rukte de vrouw seconden later overeind en trok zonder aarzelen naar achteren en sloeg de slanke brunette op de zijkant van haar hoofd. De brunette viel als een lappenpop op haar zij, haar lichaam gedraaid, de ene arm hier, de andere boven het hoofd, en beide benen geschaard.
De vrouw was op dit moment hoogstwaarschijnlijk bewusteloos. Claire, daarentegen, was nog niet klaar. Claire houdt ervan haar prooi te straffen en te verpulveren. Als het de bedoeling van de vrouw was om op de grond te blijven, dan ging dat hier niet lukken. Claire is niet één van hen. De vrouw werd door het meisje met overgewicht in de rug geschopt. Daarna schopte zij haar in de rug en daarna nog een keer tegen het achterhoofd. Daarna stampte zij een paar keer op de frêle brunette, voordat zij haar met haar laarzen naar de bak trok.
Claire greep het haar van de vrouw en sleepte haar overeind. Zij leek op dit punt wel een marionet aan een touwtje, want zij was nauwelijks bij bewustzijn. Claire haastte zich naar voren en duwde met een vuistvol lang bruin haar in een van haar sterke handen het hoofd van de vrouw in de bak. De gang tussen de hoge gebouwen resoneerde met een enorm ploppend geluid. De schedel van de vrouw dreunde enkele seconden later opnieuw tegen het metaal. Daarna landde zij gespreid op haar rug.
Het voorhoofd en één wenkbrauw van de vrouw bloedden allebei hevig. Claire’s meedogenloze vertoning van wreedheid had een gat van een centimeter net boven haar rechter voorhoofd gemaakt.
“Goed zo, teef. Ik hoop dat je het belang hebt ingezien van wat we je geleerd hebben. De volgende keer dat je in mijn stad wat poesjes wilt bemachtigen, zul je discreter zijn. Claire schepte toen de bewusteloze vrouw op en legde haar lichaam in een afvalcontainer. Met een plof landde zij. Claire pakte toen de andere op en legde haar ook in de vuilnisbak.
“Het vuilnis is nu waar het hoort,” voegde zij eraan toe, tot vreugde van de andere vrouwtjes.
Toen ik hoorde van deze gewetenloze daad van haat, voelde ik mij vreselijk voor de lesbiennes. Ondanks het feit dat het een haatmisdrijf was, werd Claire niet vervolgd. Zij blijft maar wegkomen met wat zij wil, en de stad heeft er genoeg van. Vorige week nog duwde zij een vrouwelijke instructeur van de trap zonder ook maar een berisping te krijgen. Het is angstaanjagend te denken dat er meisjes van 310 pond zijn die er plezier in hebben kleinere dames en meisjes te verwonden. Dat is angstaanjagend. Misschien gaat zij op een dag wel te ver en krijgt zij een m****r aanklacht over zich heen.
